Tomhas na Teanga
Sept/Oct 2008
Is breá liom na Cluichí Oilimpeacha. I love
the Olympics. Ní bhím ag féachaint
ar chleasa lúith de ghnáth, ach bím ag féachaint ar an
lúthchleasaíocht sna cluichí seo gach uair.
I don’t usually watch sports, but
I always watch the athletics in these games. Agus bíonn mórán le
féachaint iontu. And there’s always a lot to see in them Sa snámh, bhí ocht mbonn ag
Michael Phelps, rud iontach ar fad. In swimming, MP had 8 medals, a truly
wonderful thing. Is cuimhin liom na
blianta fada ó shin nuair a rinne Mark Spitz a leithéid, agus an seacht mbonn aigesean.
I remember years ago when MS did
such a thing, with his 7 medals. Agus
sa chispheil, fuair na Meiriceánaigh an bua i mbliana, rud nár tharla an babhta roimhe seo.
And in basketball, the Americans
won this year, something which didn’t happen the last time Is
iomaí
Bhí na seónna a rinneadh roimh na cluichí agus ina ndiaidh go
hiontach. The shows they had before the games and after them were wonderful. Agus bhí na foirgnimh nua a
tógadh le haghaidh na gcluichí thar barr ar fad. And the
new buildings that were put up for the games were terrific. Chaith na Sínigh mórán
airgid ar na cluichí seo. The Chinese spent a lot of money on these
games. Is iontach an
méid daoine a oibríonn orthu, mar óglaigh, an chuid is mó díobh. It’s
amazing the number of people who work on them, as volunteers, for the most part. Bhí dhá chéad cúig tír ag glacadh páirte sna
cluichí seo, breis is deich míle iomaitheoirí.
There were 205 countries taking
part in these games, more than 10,000 competitors. Fuair Éire trí bhonn, ceann
airgead (Kenny Egan) agus dhá cheann cré-umha (Paddy Barnes agus Darren
Sutherland), sa dornálaíocht. Ireland won three medals, one silver and two
bronze, in boxing. Ní bhfuair siad aon bhonn óir. They
didn’t get any gold medals. Fuair an tSín an méid is mó
Bainimid an-taitneamh as féachaint ar na lúthchleasaithe sna
cluichí seo. We enjoy watching the athletes in these games. Cén fáth go ndéanann siad an
méad sin oibre, ar feadh na mblianta, chun páirt a ghlacadh i gcomórtais mar
seo? Why
do they do that much work, for years, to take part in contests like this? Uaireanta ní bhíonn ach
cúpla nóiméad acu sa chomórtas, agus uaireanta eile ní éiríonn leo dul thar na
babhtaí cáilithe, agus ní bhíonn siad sna cluichí ceannais. Sometimes
they only get a few minutes in the contest, and other times they don’t make it
through the qualifying rounds, and they’re not in the finals. Sin an rud a tharla
do roinnt dár gcuid reathaithe sa rás sealaíochta. That’s
what happened to our runners in the relay race. Ní bhíonn éinne sásta mura ndéanann siad a ndícheall. No one is happy if they don’t do their best. Ach má dhéanann, agus tá
daoine eile níos fearr ann, bhuel, sin an iomaíocht. But if
they do, and there are better people, well, that’s competition. Is é an déanamh agus
an iarracht is tábhachtaí. It’s the doing and the trying that’s most
important. Mar gach aon rud sa saol
seo, is deacair aon chiall a bhaint as bonn óir nó a leithéid, ach go
bhfuilimid ag obair le chéile, agus ag iarraidh spraoi agus spóirt a bhaint as
an saol. Like everything else in this life, it’s hard to make any sense out of a
gold medal or such, except that we’re working together, and trying to get some
fun and joy out of life. Agus ní mór oibriú le daoine eile, agus sa chás seo, le tíortha
eile, chun rudaí iontacha a dhéanamh le chéile. And we
must work with other people, and in this case, with other countries, in order
to do wonderful things together. Ní
neart go cur le chéile. There’s no strength without unity.