Cé ag a
bhfuil an baint is mó le foréigean an MheánOirthir? An
gcreidfeá na grúpaí is mó a bhíonn ag labhairt ina choinne? Is fiú an machnamh an scéal.
D’iarr na
Náisiúin Aontaithe ar cheist Iosrael a réiteach in 1947, leis an rún a rinne
siad chun dhá thír a bhunadh sa limistéir sin.
Ach dhiúltaigh na hArabaigh sin, le foréigean, agus shocraigh siad ar na Giúdaigh a thiomáint amach sa
mhuir. Spreag siad na hArabaigh a
bhíodh ina gcónaí sa limistéir chun troda nó chun teite, ag gealladh dóibh go
mbeadh a seilbh ar ais acu i ndiaidh an chogaidh. Ach chaill siad an cogadh, agus d’fhág siad a gcairde ina
dteifigh, 750,000 duine.
In 1949,
rinne Comhairle Ginearálta na NA eagras darb ainm 'UNRWA,’ United Nations
Relief and Works Agency, chun dul i ngleic le fadhb na dteifigh
Phalaistínigh. Ba eagrais sealadach é, ceapadh. Cad a rinne siad? Cruthaigh siad
na campaí teifigh. Cé go bhfuil 21 tír
Arabach ann, agus daonra níos mó faoi 50 acu, agus limistéir faoi 650 acu, ná
atá ag Iosrael, ní raibh spás acu le haghaidh a mbráithre Arabacha ó
Phalaistín, agus níl siad sásta fós baile buanseasmhach a thabhairt dóibh. Seachas iarracht ar bhailte a fháil dóibh,
cruthaigh na NA na campaí uafásacha seo, agus le blianta, níl ann ach cúis
bhuanseasmhach chun an fuath is an foréigin a choimeád beo. Baintear feidhm astu mar fianaise ar
bhrúidiúlacht na hIosraeligh a taispeáint don saol, mar scoileanna an fhuatha,
agus mar bunáiteanna na sceimhlitheoireachta.
Bhuel, ba
mhaith leis na NA réiteach éigin a chothú maidir le hIorael, cheapfá. Ach is uafásach an dearcadh a bhíonn ann i
gcoinne Iosrael. Níl aon tír eile nach
gceadaítear bheith ina ball den Chomhairle Slándála ach Iosrael. Níl aon tír eile a fhaigheann an drochíde
chéanna. Sa Chomhairle Slándála, bhí ar
na Stáit Aontaithe diúltú ar 25 rún i gcoinne Iosrael. Rinneadh 65 rún i gcoinne Iosrael ó 1948 i
leith, agus iad dá gcosaint féin. Ní
dhearna siad rún amháin chun na buamadóirí féinmharaithe Palaistíneacha a
lochtú riamh. Is léir nach bhfuil suim
ar bith i gcothrom na Féinne ag na NA maidir le hIosrael.
Cad faoi
grúpaí eile? Gan amhras bheadh cabhair
ceart le fáil ón gCros Dearg Idirnáisiúnta?
Cuir i gcás
scéal, nó miotas, rí-cháiliúil faoi uafás a rinne Iosrael tráth dá raibh. Is bunús an scéal seo de mórán fuath i
gcoinne Iosrael. Sin an scéal faoin ár ag Deir Yassin. Deirtear gur mharaigh na Iosraeligh 750
duine, idir fhir, mhná is pháistí, i mbaile beag neamh-straitéiseach i gcóngar
le Iarúsailéim. Agus an teachtaire ba
mhó dá insint ab ea duine ón gCros Dearg darb ainm Jacques de Reynier, príomh
ionadaí an CD in Iarúsailéim ag an am.
ba dhuine saonta é a ghlac gach rud a dúirt na hArabaigh leis, agus a
fhoilsigh an scéal ar fud an domhain, le cabhair ó abhchóide na mbocht eile mar
an New York Times. Ach tá mórán
fianaise ann, agus níos mó a thánaig amach le déanaí, nar tharla sé. Bhí cath ann, ba áit straitéiseach é, agus
mharaigh na hIosraelí daoine, ach ní raibh ár ann ar chor ar bith. Ach tá féasóg ar an scéal anois, agus níl
suim ag mórán sna fíricí.
Bhuel, ní amhras
ach go raibh daoine iontaofa éigin ann chun réiteach ceart a lorg? Éire? Thug Éire aitheantas do
Iosrael in 1996. An Vatacáin?
1993. Na Stáit Aontaithe? Níl cara níos fearr ag Iosrael. Agus
tugann na Stáit na céadta milliún dollar do na Palaistínigh fosta. Dhiúltaigh Yasser Arafat 30 billiún dollar in 2000 chun bailte a fháil
do na teifigh.
Anois, cé
hiad atá ag obair ar son na síochána?